Heemkundevereniging
"Leeuwen"

Eltink Meubelindustrie

Er was niet voor alle zonen Eltink werk op de werf. Harrie en Wiel zouden de
werf doorzetten en Gert, Jos en Al zouden hun kost gaan verdienen in de "meubelen",
hetgeen uitstekend gelukt is. in 1933 ontstond in een door moeder Eltink gekocht pand
aan de Zandstraat, Eltink Meubelindustrie.

De gemeente Wamel gaf op 13 mei 1938 aan de gebroeders van Tiem vergunning
om in de St. Jozefstraat een meubelfabriek te bouwen.
Op dezelfde dag kreeg H.Toebast ook vergunning
voor het bouwen van een fabriek in de St. Jozefstraat.
Hierin kwam meubelmaker J. Vermeulen, later Vermeulen - Kalkers.

Salet en haar vooroorlogse dochters zorgden na de oorlog (1945)
voor een ware explosie van nieuwe bedrijven, kleindochters.
Deze bedrijven al dan niet gespecialiseerd, zoals alleen slaapkamers,
bankstellen, tafels of stoffeerderijen.

Onderstaand de ontwikkeling tot 1976.
Van genoemde bedrijven zijn er inmiddels verdwenen,
waarvoor weer andere in de plaats gekomen zijn.

 Van Leeuwen Stoffeerderij Zijveld.
 Wilfra, Korte Brouwersstraat.
 Vivo, St. Jozefstraat.
 Gebr. Van de Hurk, Zijveld.
 Stoffeerderij van Os, Zandstraat.
 Goretti, Veesteeg.
 3B. Meubelindustrie, Waterstraat.
 Schoots Meubelen, later Malefra.
 Ridder Meubelen, Brouwersstraat.
 Gremmen van Oijen, van Heemstraweg.
 Alfa Meubelen, Nijverheidsstraat.
 Meubelindustrie Leeuwen, later Avanti, Beatrixstraat.
 GEO Stoffeerderij, Van Heemstraweg.

Door de onstuimige groei van de meubelindustrie in de vijftigerjaren,
ontstonder een onmogelijke situatie. Men zat te springen om personeel.
Het probleem was echter woningen en nog eens woningen.
Wegens gebrek aan woningen verhuisden vaklui naar elders.
Ook bedrijven vertrokken en namen hun personeel deels mee.
Trouwlustigen vertrokken, de wachttijden voor een woning waren tot vier jaar.
Personeel aantrekken kon ook niet, er waren geen woningen en zo die er waren,
zouden woningzoekenden uit eigen bedrijf niet accepteren,
dat personeel van elders wel een woning kreeg.